Rape ... Passion1
ร่างบางพยายามดิ้นรนขัดขืนจากผู้เป็นพี่แต่ด้วยพละกำลังที่แตกต่างกันทำให้มันไม่เป็นผลสักนิด จองกุกพยามแล้วที่จะดิ้นหนีคนที่กำลังข่มเหงเขา ดวงตาคู่สวยที่เคยฉายแววสดใสนั้นเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาที่กลั่นมาจากความผิดหวัง เสียใจ เสียความรู้สึก ความไว้ใจทำร้ายเขาได้อย่างลงคอ ใครจะไปคิดว่าคนที่ดูเฮฮาสนุกสนานกลับลงมือทำร้ายได้อย่างเลือดเย็น ลมหายใจอุ่นร้อนที่เจือปนไปด้วยกลิ่นแอลกฮอล์ซึ่งบริษัทยอมให้พี่ๆที่ถึงวัยอันควรได้ดื่มเฉลิมฉลองกับความสำเร็จของชัยชนะครั้งที่สองที่เพลงได้อันดับหนึ่งเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้กำลังรดรินอยู่บริเวณต้นคอขาวของคนที่กรีดร้องสะอึกสะอื้น ปลายจมูกโด่งสวยซุกไซร้อย่างรุนแรงด้วยความหมั่นเขี้ยวที่ต้องอดทนอดกลั้นมานานกับร่างบางข้างใต้นี้ที่เคยคิดจินตนาการถึงความหอมหวานของร่างกายสวยว่าคงหอมหวานมากมายแค่ไหนก็ยังเทียบไม่ได้เมื่อได้ลิ้มลองเนื้ออ่อนนี้จริงๆ
" ปละ...อึก...ปล่อยผมเถอะฮะ...ฮึกๆๆ ผมเจ็บ ฮือ " จองกุกอ้อนวอนร้องขอซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าเอ่ยประโยคนี้ไปแล้วกี่ครั้งตั้งแต่คนที่เป็นพี่ชายก้าวเท้าเข้ามาในห้อง ไม่มีสักครั้งที่คนบนร่างจะทำตามแต่ยิ่งกลับลงมือหนักขึ้น เสื้อนอนตัวบางถูกกระชากขาดตามแรงอารมณ์เผยผิวขาวเนียนเหมือนผู้หญิงที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนเมื่อดอมดมใกล้ๆรอยขบเม้มแดงกล่ำประดับประปรายอยู่ทั่วยังดีหน่อยที่ผู้กระทำยังสำนักถึงงานที่ยังต้องทำอยู่ถึงได้เว้นช่วงลำคอขาวและไหลบางไว้
" ทำไมนายหอม นายหวานไปทั้งตัวแบบนี้จองกุก แล้วอย่างนี้จะให้พี่ทนไหวได้ยังไง " ไม่พูดเปล่ากลับยิ่งรั้งกางเกงเนื้อบางให้ต่ำลงทำเอาคนที่อ่อนล้าจากการดิ้นรนกลับมามีแรงอีกครั้งมือบางพยายามผลักไสมือที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของตนเองแต่อีกคนกลับยิ่งเหนี่ยวรั้งบีบเค้นจนต้องเปล่งเสียงหลงแรงชักนำที่แรงขึ้นตามอารมณ์ขึ้นมาเรื่อยๆทำเอาขาเรียวทั้งสองข้างของจองกุกถีบรั้งผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ไม่เป็นทรงดวงตาที่บวมช้ำจ้องอีกคนอย่างตัดพ้อก่อนจะกรีดร้องสุดเสียงเมื่ออารมณ์หวามมาถึงขีดสุด หยาดน้ำขาวขุ่นเปรอะเลอะมือก่อนผู้เป็นพี่จะบรรจงไล้เลียเหมือนกับของที่เอร็ดอร่อยก็ไม่ปาน
" ถ้าสมใจแล้วก็ลุกออกไปซะที คิมแทฮยอง " เสียงหวานปนสะอื้นเอ่ยขึ้น แผ่นอกบางยังสั่นไหวอารมณ์วาบหวามยังคงหลงเหลือ แต่จอนจองกุกจะไม่ยอมให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้อีกแล้ว
" ใครบอกว่าพี่สมใจแล้วจองกุก นี้มันยังไม่ได้ถึงครึ่งที่พี่ต้องการเลย" ประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่ทำให้ร่างบางรวบรวมแรงผลักอีกคนจนถอยห่างออกไปแล้วรีบดันกายหนีแต่ก็เหมือนจะช้ากว่าอีกคนอยู่ดีที่คว้าข้อเท้าของเขาได้ทันพร้อมทั้งกระชากลากมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้งพอจองกุกสะบัดกายดิ้นรนมากเข้าแทฮยองก็ลงมือต่อยท้องน้องของน้องเล็กเข้าเต็มแรงจนจุก
" พี่ไม่อยากทำนายเจ็บจองกุกเพราะฉะนั้นนายอย่ามาดื้อกับพี่!! " มือหนาเลื่อนขึ้นจับต้นขาเปลือยก่อนจะรั้งให้ขาทั้งสองแยกจากกันอย่างที่ควรจะเป็น
" อ้ากกกก!!! เจ็บ...ฮือๆๆ..อึกปล่อยๆ " จองกุกกรีดร้องสุดเสียงเมื่ออีกคนนำส่วนอ่อนไหวของตนแทรกเข้ามาอย่างไม่ยอมช่วยเหลือก่อน ช่องทางอ่อนนุ่มบีบรัดสิ่งแปลกปลอมที่สอดใส่เข้ามาอย่างไม่ยอมรับสิ่งผิดธรรมชาตินี้แต่คนกระทำกลับส่งเสียงครางอย่างพึงพอใจและส่งแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปไม่หยุด ช่องทางสีหวานที่ไม่ได้รับการเตรียมพร้อมจึงฉีกขาดโลหิตคาวข้นไหลซึมตามแรงกระแทก
" ดี..อือ..ดีจริงๆ จองกุก อ๊า~ " แทฮยองหลับหูหลับตาส่งแกนกายเข้าไปตามแรงอารมณ์โดยไม่เหลียวมองคนรองรับอารมณ์ใต้ร่างของตนเองว่าเจ็บปวดแค่ไหน มือบางจิกกำผ้าปูที่นอนจนยับย่น ริมฝีปากบางขบกัดกันจนเลือดซิบ หยาดน้ำตาไหลรินจนเปรอะเปื้อนแก้มทั้งสองข้าง ใบหน้าซีดขาวจนไร้สีเลือด
" ได้โปรด...อึก พอซะทีฮือ~ " แม้จะร้องไห้วิงวอนเท่าไรแต่เหมือนว่าอีกคนจะไม่รับรู้เอาซะเลยกลับยิ่งเมามันกับการเคล้นคลึงร่างเนียน
" ฮืออ ~ " ขาขาวที่สั่นเทากระตุกเกร็งเมื่ออารมณ์ถึงขีดสุดพร้อมๆกับคนพี่ที่เพิ่มแรงกระแทกเข้าออกจนปล่อยหยาดอารมณ์เต็มช่องทางหลังจนเอ่อล้นเปรอะเรียวขาและที่นอนจนดูสกปรกก่อนจะถอดถอนกายออกนอนแผ่อย่างหมดเรี่ยว
หมดแรง ชายหนุ่มปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ คิมแทฮยองผู้เป็นคาริสม่าของวงคนที่ไม่เคยยอมแพ้และไม่เคยต้องเป็นที่สองรองจากใครได้เป็นคนแรกของจอนจองกุกมักเน่น้อยที่ใครๆต่างปรารถนาช่างน่ายินดีกับชัยชนะครั้งนี้เสียจริงๆ
ชายหนุ่มผลิกกายไปกดจูบไหล่บางที่สั่นเทาตามแรงสะอื้นโดยที่อีกคนพยามหลบลี้ซบกายแนบกับที่นอนไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา
" จำไว้นะจองกุกอา~ พี่เป็นคนแรกของนาย พี่คือสามีของนายหึ~ " ฝากข้อความเสร็จก็ลุกจากไปทิ้งร่างของน้องเล็กให้สั่นสะท้านหยิบผ้าห่มขึ้นคลุมกายนอนคุดคู้ด้วยมือที่สั่นเทาพร้อมคำถามมากมายในใจที่ก่อตัวขึ้นมาไม่หยุด
..........ว่าเพราะอะไร ทำไม มันจึงเป็นแบบนี้............
กลับไปเด็กดีด้วยจ๊ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น